Tuğra Büyüttü Beni

Şimdi, bugünkü aklımla ve bilincimle geriye dönüp baktığımda çok büyük bir depresyon yaşamıştım doğum sonrası. Zaten neredeyse ölümle burun buruna gelip hayata dönmüş, son anda rahmimim alnımasından kurtulmuştum. Çok kan kaybedip güçten düşmüştüm. Yine doğum sonrası bana verilen 2 ünite kanla ayağa kalkabilmiştim. Her annenin en mutlu anı bebeğini hastane odasında kucağına aldığı andır, bundan mahrum kalmış, gözyaşlarımı içimi akıtmış, hıçkırıklarım boğazımda düğüm olmuştu. Şimdi çevremde doğum yapıp da tüm çevresine binbir naz yapanları gördükçe nasıl da güçlü durmuşum meğer diyorum. Kimselere çaktırmadan, sadece eşimin yanında ağlayarak, kimseden özel ilgi beklemeden bekledim Tuğra' yı. Sonrasında da tüm korkularımla, gizli gizli nefesini dinleyerek, hep korkuyla hep endişe ile geçti günler. Sitem edilecekse ne çok sitem var yüreğimde sıkışıp kalmış olan ama burası onun yeri değil. Tüm yaşadıklarımdan sonra, Tuğra için yaptıklarımızı göre göre bize herhangi bir çocuk büyütüyormuşuz gibi empati yoksunu bakanlara karşı artık daha güçlüyüm. Çünkü Tuğra ' nın annesiyim ben. Onun saflığını, temizliğini, dümdüz ve günahsızlığını göre göre büyüdüm ben de. Hayatta en büyük teşekkürüm onadır o yüzden. Ben onu büyütürken o  da bana sabrı öğretti, başkaları ile karşılaştırmadan kendimizi yaşamayı öğretti, hayatta çekirdek ailemden daha değerli kimselerin olmadığını gösterdi, büyüttü beni.